'Ik Safira lionez, zal de goden verslaan met mischien de laaste kracht die ik in me heb!
Hoofdstuk 1 Safira[]
"Safier eten anders eet ik het op hoor!
Safira kijkt boos naar haar vader en zecht zuchtend :Ik kom al."
Ze hebben het niet echt breed dus ze eten iedere dag het zelfde aardappels en jus.
Safira haat haar leven iedere dag van 6 tot 9 werken en dan nog een dag hetzelfde en nog een en nog een... In Camus het dorp waar Safira woont is iedere dag het zelfde voor iedereen nou ja bijna iedereen behalve voor de koninklijke familie die hebben al de luxe die ze willen.
Zo oneerlijk! roept Safira in eens.
Je hoeft niet zo te roepen hoor maar wat is er ?" zegt Myrkin geïriteerd.
"Nou pap jij weet het iedereen weet het die stomme koning is zo arrogant! maar voor dat Safira haar zin kan afmaken valt Myrkin meteen in
Ssst niet zo hard! zecht hij.
"Hoezo? vraagt Safira
"Nou als je de koning beledigt dan staat daar een hele groten straf op!" fluistert hij.
"Pff suf je bent gewoon bang pap. zegt ze.
'Nee echt waar er staat gevangenis straf op of zelfs o wacht laat maar'. zecht Myrkin
"Hoe bedoel je laat maar?"zegt ze
"Nee niks" zegt hij
"Alsjeblieft zeg het nou vader!
"Oke Safira je kan er ook een doodstraf voor krijgen."
Het was een paar minuten stil maar toen zij Safira spontaan:"Mam waarom ben jij zo stil."
"Tja er is niks hoor." zegt Syrka
"Ik ken die blik mam je verbergt iets." zegt Safira
"Oke je moet wat langer werken. zecht Syrka
"wat dit kan je niet menen verschrikkelijk wat wanneer waarom!
"Schat ik kon het aanbod niet tegenspreken!"
"Ik moest al zonder school iedereen dag in die stommen herberg werken van 6 uur in de ochtend tot 9 uur in de avond zonder pauze en nu wil je dat ík langer ga werken ja daag!
"Het zijn maar 2 uurtjes meer lieverd."
Zelfs waren het 5 minuten dan doe jij het toch!
Het was een bevel van onze koning Alluin.
"Nou én boeiend zoek maar iemand anders ."
'Maar,maar schat!'
'Niks schat ik ben 16 ik mag zelf kiezen wat ik doe!'
'Wat nee je bent nog veelte jong!' zei haar moeder Syrka
'Ik ben volgende week hier weg!'
'Wat jij wil maar ik ga je geen eten mee geven!'
'Pff die prut ik eet nog liever bedorven kaas hoor!'
'Waar wil je überhaupt naar toe?'
Safira aarzelt
'Hmm goede vraag o ik weet het naar het pad van het volks verhaal je weet wel dat verhaal de tocht des doods.'
'Neen sprake van veelste gevaarlijk je weet dat niemand daar ooit meer terug van is 'gekeerd!'
Nou én dan is dat toch zo?
'dan zal ik je dat verhaal dan nog één keer moetten vertellen!
'Wat jij wil je krijgt me toch niet meer overgehaalt.'
'Hier komt ie Vuur nooit vreden altijd de pest geen geld en eten zo ging het er 6000 jaar geleden aan toe dus de ridders van Camus moesten wel opzoek nu gingen ze naar een bos 600 kilometer verder op om bessen te zoeken toen een God hun aansprak, "Ik ga jullie helpen." zei hij dat was natuurlijk nep maar ze hadden zo veel honger dat ze niet anders konden ze zeiden ja en dat was de slechste keuze ooit want ze werden een week daarna allemaal dood gevonden dat pad word ook wel de tocht des doods genoemd wie er intrapt word gestraft met de dood 200 jaar later probeerden een ridder ze te verslaan maar werd later dood gevonden de zwarte god leeft nog steeds in het donkere bos wie hem dood krijgt dan ook eer en word koning je mag heel je leven in rozen leven zeg maar ben je Safira weet je het wel zeker?'
'Ja,ik Safira Lionez,zal de goden verslaan!
mijn moeder paktte een briefje
'en als je dan al weggaat wat ik niks vind ga dan naar dit adderes en vraag om lunadeceamosnera.'
het adderes lag 1 kilometer verderop dus dat viel wel mee
'wat jij wil. zei saffira
Mijn moeder pakte een oude kaart.
'Dit is het paradijs!' zei ze
''Het paradijs hoezo?' zei safira
'Als je de zwarte goden weet teverslaan op een of andere manier kan kan je naar het parardijs die kans is zo klein niemand durft dit te wagen als jij dit durf dan ben je de uitvolkorende je zal dan al je hele leven geërd worden.
'Wow echt waar!'
'Ja maar pas op iedereen die erin trapt iedereen trapt erin echt waar dat zou je nu niet zegen maar ze gebruiken een vorm van hypnose.'
'o, uum dat wist dat ik niet moeder.'' zei Safira
'Het spijt me.'zei Safira
'Nee,nee echt niet jíj het het lef om deze tocht te maken!' zei Syrka
'Je hebt gelijk ik ga deze tocht maken maar ik heb wel hulp nodig! zei safira
'Ik ga je helpen! zei een meisje wat stiekem mee aan het luisteren was.
'Eerst een paar vragen!
'Waarom?'
'Om te kijken of je goed genoeg bent!'
'Is goed!'
'Ten eerste vind je de koning arrogant vervelend én raar!roepte Safira
Syrka onderbrak al snel
'Sst!'
'Mmm eigenlijk wél'
'Goed!
''En hoe heet je?
ik heet
Ilyana,Cellica,Nuala,Ena,Aila,Pyria,Raloric,Shaydark,Aedove maar noem me maar Ilyana'.
'Wow dus je heet Ilyana mooie naam bijzonder ook zeg!'
Ilyana zweeg even
''Jja klopt."
'die naam heb ik nog nóoit gehoord haha!'
'Goed!'
'Wat is je leeftijd?'
'Ik ben 14 bijna 15.'
' Prima!
'Kan je wat van je vecht kunsten laten zien?'
Is goed ik zal wel even naar buiten gaan voor dat ik jullie servies breek.'
zei Ilyana
Syrka en Myrkin gingen ook mee,
en Ilyana pakte twee houten wapen stokken achter haar rug uit
ze vroeg wat ze moest demonstreren
'Vecht maar tegen mij' zei Safira
na het gevecht die tussen de bomen die in bloei stonden plaats had gevonden werd de winnaar bekend Ilyana was de forse winnaares
ze gingen weer terug Syrka zetten thee
'Heerlijke thee mevrouw!'
'O mijn gember thee bedankt!' zei Syrka
Hoofdstuk 2 de dood van Syrka []
 |
Leeswaarschuwing! | |
|
dit hoofdstuk bevat geweld en moord | ||
'Je mag zeker mee Ilyana!'
'Wat een eer bedankt Safira!'
Toen zei Syrka in eens "Je hebt geleik Safira!
'Waarin heb ik gelijk moeder?'
'Die koning is een misbaksel!'
'Sst mam!'
'Nee de koning is arogant!'
Toen kwamen er bewakers binnen
'We nemen u mee!.'
Wat,nee!
'Pech u zal het regelement moeten lezen.' zij de bewaker
'Moeder ga niet dood! zei safira
'Ik ga dood ik weet het maar ik doe het voor jou maak die tocht en maak mij trots!'
'Zal ik doen. zei Safira zacht
Safira begon te huilen.
'Neem dit mee!' Syrka gooide een amulet en een Belar (een soort tasje wat in het dorp word gebruikt)
syrka zei "Vaarwel lieverd!
'Ik maak je trots moeder!'zei Safira huilend
Syrka werd mee genomen en niet veel later vermoord met veel pijn,bloed en geweld.
Safira zei tegen haar vader: ';Myrkin wat vind jij ervan?''
'Ik voelde het al aankomen.'
'Hoezo?'
"Nou ik weet niet ik voelde het gewoon soms als je heel erg om iemand geeft dan kan je dat aanvoelen."
'O,echt
'Tja.'
'Zo gaaf papa!'
Hoezo? zei myrkin
Het lijkt net magie! zei Safira vrolijk
'''Emm, je moeder is overleden.' zei Myrkin
Ja,klopt ik hoor me te gehoorzamen.Safira begon te huilen.
Het spijt me. zei Safira
Nee het spijt mij! zei Myrkin
Hoezo ik was zo onozel bezig.snikte Safira
Ik doe altijd maar zo boos tegen je jij hebt ook een levens waarden.'
Maar jij ook vader.
Safira knuffelden haar vader huilend ``Sorry voor alles.''
zei Myrkin huilend ze hadden bijna niet door dat Ilyana er nog was.
'''Ik zie je morgen 'Saff en jou ook Myrkin!
Ze gallopeerden op haar paard jullian weg.
'Doei ik zie je morgen!'zei Safira
`Ja!`riep Iliana
En toen was ze weg.
Myrkin en Safira prate nog even over Safira's moeder en Myrkin's vrouw.
`Ik ga maar eens naar bed vader.´
`Wat jij wilt.´
Safira kon moeilijk in slaap komen.
De volgende ochtend vertrok Safira al snel.
Ze at haar ontbijt op.
`Vader ik ga naar Iliana toe.´
`Je gaat nog niet op de tocht van daag eerst heb je de voorbereiding nodig.´zegt Myrkin
`Wat jij wil vader.´
`Ik zal het slim aan pakken.´
`Moeder had voor haar dood nog iets gegeven ik zal het bekijken moeder zei:`Maak me trots.´
.jpg){kind=link}
Hoofdstuk 3 De voorbereiding[]
`Ik moet gaan ik ga op Grundyk.´
`Ga je te paard?´
`Ja natuurlijk dan ben ik veel sneller!´
`Wacht,maar?´
´Doei ik heb Grundyk al opgezadelt´zei Safira
`Dag.´
Toen gallopeerden Safira weg naar Ilyana.
Toen Safira eindelijk bij Ilyana was ging het als volgt:
eerst gingen ze grondig hun route door nemen daarna gingen ze een datum daarna kei hard trainen alsof ze nog nooit hadden getraint toen moesten ze nog ontsnappen uit Camus door die dikken muren was het vrij wel onmogelijk en daarna hopenlijk de tocht overleven... maar dát ging niet zo makkelijk als ze dachten het ging namenlijk zo: een vele weken later Safira ging met haar hard wat bonkte in haar kil naar Iliyana ze zei Hopenlijk overleven we dit en als we het niet overleven zeg dan tegen mijn vader dat ik van hem houd'zei Safira tegen haar oma.
'Zal ik doen.' zei haar oma.
'dag tot hopenlijk dan.'
'Ik ga pas vannacht maar we moeten de taktieken bespreken.'zei Safira tegen haar oma
'Dag lieverd.'
'Ja oma ik zal je missen tot in het diepste van mijn hard.'huilde Safira
'Ik jou ook.'zei haar oma ook huilend Safira gaf haar oma een laaste knuffel en huilde 'Ik moet gaan okal ga ik dood ik zal je nooit maar dan ook nooit vergeten.' 'Ik jou ook niet'zei oma 'Bereid je voor op gevaar Safira
'Komt goed.' zei Safira
Safira gallopeerden naar Ilyana nog steeds met veel emotie maar van de andere kant voelde ze zich sterker dan ooit zo sterk zo moedig wat zei was een van de weinige die de tocht zal vol brengen.
Bij Ilyana gingen ze de strategiën door voeren en eten kopen de koning en de ridders waren de enige die het niet wisten dus et was eigenlijk harstikke iligaal maar hun deden het uit moed,uit strijd lust dus ded stad gaf hun dukaten,eten ect.na hun vooraad dat vooral uit appels bestond.
om middernacht was het zover.
Ze renden en klomen en klomen én toen 'Yes gehaald nu zijn we niet meer onder ïnvloed van het dorp.'zei Ilyana
'Wel best een gek idee dat ik al bijna zestien jaar binnen deze muren woonde,maar is is hier prachtig.' Ja echt hé.'
'Nu hebben we nog maar één doel de legende verslaan!'
'Ja!' zei Ilyana
'wij kunnen dit!'
'Weet jij de weg Ilyana?'
'Deze kant op!'
'Maar het is toch links af?'
'Nee ik wil je nog iets laten zien!'
'Wat dan?' vroeg Safira
'Dat kom je dan wel te weten.'
'Is het gevaarlijk?'
'Daar kom je dan wel achter.'
'Emm okay denk ik?'
'we gaan naar het Oswald bos.'
Maar dat is levends gevaarlijk!'
'Vertrouw me.'
'Ik zal je vertouwen.'
'Eerst moet ik je nog iets vertellen.'
'Wat dan?'
Ilyana transformeerde zich.
'Ik ben een elf.'
'Wat?'
'Ik had het je eerder moeten vertellen maar.'zei Ilyana
'Nee dat is zo cool!'
'Wacht wat?'
'Waar wonen jullie?'
'Dat wou ik je dus laten zien maar eerst moeten we nog naar het Oswald bos om iets op te halen.'
'Wat dan!?'
'Dat zie je dan ook wel.'
'Ben je ook een demoon of heb je een alihoorn vertel het me!'
'Nehee kom nou maar gewoon mee.'
'Oke wat jij wil.'
hoofdstuk 4 Het amulet[]
'We moeten deze kant op'zei Ilyana
`Maar daar zitten Vexvoeten we moeten echt op passen.´
'Ik beloof het je Safira het gaat ons lukken!' 'Oké dan.'
We gingen naar het dorp hetende: het Linx dorp want,
daar kon je informatie vinden over de vex voet.
onder weg haden we iets omgeruild een dukaat voor kalkoens vlees zo hadden we genoeg eten voor ongeveer drie dagen volgends Ilyana.
uit eindelijk waren we aangekomen bij het dorpje.
we hadden nog 9 dukaten over
daarom, moesten we voorzichtig zijn met het geld.
We stapte voorzichtig het dorp in er waren veel kruideniers en veel brand stapels heksen werden hier waarschijnlijk gehaat.
'Kijk daar is een waarzechster'zei ik zachtjes ik vraag me nogsteeds af waarom maarja
'Klopt mischien kan zei ons verder helpen?' zei Ilyana
'Goed idee!'
'Laten we daar gaan kijken.'zei Ilyana
'Oké dat is goed!'
'Laten we gaan.'
We liepen naar de winkel op de kleine kiezel steentjes die een pad voormoesten stellen.
Toen we er waren werden we ontvangen door een grouwe vrouw ik dacht dat ze rond de 65 was de inrichting was niet écht bij de tijds.
Ze had nogal een mistereuze look.
Ze vroeg 'Kan ik jullie ergens mee helpen?.
'Ja graag'zei Ilyana
'Wij gaan de tocht des doods doen en daar voor maar voor dat Iliyana haar zin kon afmaken onderbrak de waarzechter haar spoedig 'Kom mee en wees niet te snel en wees voorzichtig.'
Ze liepen naar een misterieus kamertje waar overal tover drankjes stonden de vloer leek wel beschimmeld zo oud en de lampen zaten allemaal onder het viezen stof.
Ze schoof een geheimen luik uit en zei'Hier heen.' fluisterde ze streng
'Oké'zei ik
We liepen over een half kapotte trap.
'Ga aan deze tafel zitten ik ben zo terug nergens aankomen.'
'Oké'zei ik
Maar wat denk je natuurlijk pak ik wat spullen!
Ilyana hielt mij tegen haar refelsen
'Nee dit kan een test zijn!' zei ze streng
'Oké vooruit dan maar....' zei ik verveeld
Ik had het al bijna gepakt.
Ik zag een dood eng skalet van een hert hangen ik kreeg een rilling over mijn lijf.
De mysterieuze vrouw kwam terug na ongeveer een halfuur.
'Dus jullie zijn wel te vertrouwen.' zei ze Ilyana schrok heel erg
'Wat, oh eh sorry eh mevrouw.'
'Geeft niet jullie hebben de test doorstaan jullie krjgen het missende stuk amulet van mij.'
'Hoe wist...' voordat ik mijn zin kon afmaken zei de mevrouw 'Niks zeggen alleen aan elkaar maken.'
ik klikte het amulet in elkaar en het begon te gloeien het was een soort limoen gelen kleur. ze zei'Nu kunnen jullie opzoek naar het kruid.'
'Maar welk kruid en hoezo kruid?' 'vroeg ik
'Ken je de wezens hier niet?'vroeg de vrouw verbaast
'Ehm,nee ik ken de wezens hier niet'stiekem schaamde ik me
'Wat!'zei Iliyana
'Je had me gezecht dat je dat wist'
'Niet waar ik zei het komt goed.'
'Oja sorry voor het misverstand.'
De vrouw gaf ons van alles mischien was ze tóch niet zo vaag als ik dacht.
'Als eerste ga ik je uit leggen waar de kaart voor is en hoe je moet lopen oké?'vroeg ze
'Isgoed'zei ik
'Als eerst moet je de Mokanda brug'
'Waar licht die brug ergens?'zei Ilyana slim
'Als je aan de Noord zeide van het dorp kijkt staat het aangegeven met pijlen.'
'Dankuwel'
'Daarna ga je de Zuku bergen wees voorzichtig voor de vexvoeters.' 'Ja'zei ik