FanFiction wiki
Registreer
Advertisement

Dag allemaal. Sommigen van jullie zullen mijn oude kortverhaal Jack en de wolven nog wel kennen. Dit kortverhaal is daar geen vervolg op, maar het principe is wel hetzelfde. Pas op: dit kan schokkende scènes bevatten!

Myranda en de wolven[]

Er was eens een klein meisje dat Myranda heette en samen met haar ouders aan de rand van een klein stadje leefde. Zowat iedereen was gek op haar, vooral haar grootouders, die haar regelmatig meer verwendden dan het haar ouders lief was. Toen Myranda twaalf jaar werd, werd ze naar een middelbare school gestuurd in de grote stad.

Het was een vreselijke periode voor haar. Elke dag moest ze voor dag en dauw eropuit om zo helemaal naar de boerderij van boer Werner te lopen. Hij moest toch elke dag in de stad zijn om daar zijn waren te verkopen, en hij nam de jonge meid met alle plezier mee. Maar dat was nog maar het begin. De grote stad was, in Myranda's ogen, één chaos van ongeordende huizen, steegjes en mensen die door elkaar heen liepen en schreeuwden. De stank van verbrandingsmotoren was er niet te harden en toen het schooljaar een dikke twee maand bezig was, zag Myranda aan de schoolpoort drie potige jongens staan die haar curieus aankeken. Myranda's moeder had haar altijd gewaarschuwd voor jongens die "vieze dingen" deden met meisjes. Gelukkig was boer Werner er om haar te beschermen als dat nodig was. 

De herfst verstreek en de winter kwam, en op een koude novemberochtend kwam vader thuis met het merkwaardige nieuws dat er een wolf gezien was. 'Dat kan niet kloppen', vond moeder. 'Er leven hier al in geen eeuwen wolven meer.' Maar vader geloofde het nieuwsbericht wel en vanaf die dag liet hij de hond van het gezin niet meer buiten slapen. Myranda vond het allemaal erg spannend. Ze had nog nooit een wolf gezien, behalve dan op foto. En een foto was niets vergeleken met er echt eentje zien. Ze zei het echter niet hardop, wa,t dat zou haar vader goed kwaad kunnen maken.

Ook in de winter, nu er een pak sneeuw lag, moest ze nog elke dag naar boer Werner om zo naar de stad te worden gebracht. Maar de winter brengt altijd ziekte en op een dag kwam de melding dat de aardige boer met griep in bed lag. Zijn vrouw week geen moment van zijn zijde en hun kinderen hadden het huis al lang geleden verlaten. Er zat voor Myranda niets anders op dan iemand anders te vragen haar te brengen. Buurvrouw Annie wilde wel, maar ze zou Myranda niet naar huis kunnen terugbrengen. 'Dan zal ze na school maar zelf naar huis moeten stappen', verzuchtte moeder na een lange discussie. 

Die avond voelde Myranda zich erg opgelaten; dit was de eerste keer dat ze te voet van de grote stad naar huis liep. De route was niet zo moeilijk: gewoon de grote weg blijven volgen. Maar die weg passeerde tussen heel wat stukken bos en uitgestrekte velden, en zodra de schemering begon in te treden, werd Myranda toch een beetje bang. Een schaduw flitste naast haar. Verschrikt keek ze om zich heen. 'Wie is daar?' Haar stem klonk iel in de koude novemberlucht. Toen ze niets hoorde, zette ze vastberaden haar tocht voort. De zon was langzaam maar zeker aan het zakken. 

Gekraak achter haar. Ze keek naar een rij bomen aan haar linkerkant. Haar adem stokte toen er een jongen vanachter de boom te voorschijn kwam. Zijn gezicht had iets grimmigs. Onwillekeurig deinsde Myranda achteruit. Wou deze jongen soms "vieze dingen" doen? Hij keek haar met een begerige, roofzuchtige blik aan, toen het gekraak opeens luider werd en een explosie van vacht uit de struiken aan haar andere kant kwam. De jongen schreeuwde het uit en nam de benen. Met een ruk draaide de wolf zijn kop om en keek Myranda met felle gele ogen aan. Daar stond ze dan, niet in staat zich te verroeren. Toen, net zo snel als hij gekomen was, was de wolf weer verdwenen. 

Maar hij was niet echt weg. Dat wist Myranda. Haar hele verdere tocht zag ze de ene keer een stuk vacht, de andere keer hoorde ze de wolf zachtjes grommen. Hij vergezelde en beschermde haar, net zoals boer Werner dat had gedaan. Heel de weg af, net zo lang tot ze weer veilig bij haar huis kwam.

Advertisement