Waarschuwingen en Informatie[]
 |
Leeswaarschuwing! | |
|
Dit verhaal bevat veel spanning en grof taalgebruik | ||
Bronvermelding[]
Ik heb mijn informatie gehaald van de Engelse Villians Wikia, het is echt een super wiki voor als je van enge verhalen houd
Verhaal[]
Adam stond in de keuken en schonk sinaasappelsap in zijn glas. Hij wierp een blik op de klok. Het was half twaalf en het was nu eindelijk helemaal donker buiten. Adams ouders waren die zomer twee weekjes weg en lieten Adam op het huis passen. Ze waren naar zijn tante toe die aan de andere kant van de VS woont. Niet dat hij geen goede band had met zijn familie, maar hij wilde gewoon thuis blijven zodat hij zijn vrienden kon blijven zien. Nadat hij zijn drankje op had keek hij zoals gewoonlijk naar buiten. Het was echt obsessie van hem geworden om iedere avond naar buiten te kijken of alles oke was. Hij was niet bang ofzo, maar gewoon obsessief op dat vlak net als het feit dat hij nooit met zijn hoofd richting de muur slaapt maar altijd naar zijn kamer zodat als er iemand in zijn kamer staat, hij diegene zag en kansen had om iets te ondernemen. Op het eerste gezicht leek alles normaal te zijn in de tuin; het kleine tuinhuisje stond nog altijd bij de vijver, de stoelen stonden op hun plek, het konijnenhok was er en de parasol bleek er ook te zijn. Wacht eens, parasol? Ze hadden helemaal geen parasol. Adam knipperde een aantal keer met zijn ogen. De "parasol" was er niet meer. Er ging een schokje door zijn lijf en snel deed hij het licht van de keuken uit. Als er iemand in zijn tuin was kon diegene hem gemakkelijk zien met het licht aan terwijl Adam zelf geen goed zicht had in de tuin. Nadat hij op het knopje had gedrukt draaide hij de deur op slot. Toen hij weer door het raam naar buiten gluurde meende hij iets te zien bewegen maar kon het niet met zekerheid zeggen. Zijn harrt begon iets sneller te kloppen. Hij besloot zijn vriend Loui op te bellen. Toen hij Loui's telefoonnummer had gevonden en het aanklikte hoorde hij het vertrouwde geluid van het overgaan van de telefoon. Tuuuut... tuuuut....
'Hey, Adam, wat is er dat je nog zo laat belt?' vroeg Lau.
'Ik zag denk ik iets in mijn tuin bewegen man'
'Wat? Hoe zag het eruit? Was het een mens?'
'Kan, ik dacht eerst dat het een persoon was maar ik kan het natuurlijk ook gewoon gehalucineerd hebben'
'Kan ja, zal ik naar jou toekomen?'
'Dat zou leuk zijn, en dan is het ook gelijk een stuk gezelliger'
'Top, ik ben er met vijf minuutjes'
'Yo, ik zie je dan'
De lijn werd verbroken. Shit ik ben vergeten te zeggen dat hij voorom moet komen bedacht hij. Hij appte hem snel en gelukkig las Loui het nog en antwoorde dat hij het zou doen. Adam maakt alvast een slaapplek voor zijn vriend klaar en toen hij klaar was werd er aangebeld. Hij rende van de trap af en opende de deur maar er was niemand te zien...